hafiza aise
Sun 16 September 2012, 11:47 am GMT +0200
ÇOCUĞUM ERGEN BEN GERGİN
Temmuz 2012 82.SAYI
Biricik okuyucularım, mizah köşesi olarak ailelerimizi ilgilendiren konuları kah gülerek, kah düşünerek, kah bir tarafından neşter vurarak inceledik. Bu ay itibariyle de yine birçok anne babanın içten “Aaaaah ah!” çektiği bir konuya giriyoruz: Ergenlik dönemindeki evlat…
ERGENLİĞE GİRİŞ SINAVSIZDIR
Ergenlik çocukluk ile yetişkinlik arasındaki 5, bilemedin 10 yıllık bir geçiş dönemidir. Ergenliğe giriş sınavsızdır. Hem hormonal, hem psikolojik, hem fiziksel, hem kimyasal açıdan değişime uğrayan bu kitle bu süreçte kendisi kafayı yediği gibi çevresine de aynı şekilde kafayı yedirtir.
ERGEN İLK İŞ OLARAK BUNALIMA GİRER
Yüzdeki sivilcelerle başlayan ergenlik çağı, boy uzaması, ses kalınlaşması şeklinde devam eder, sivilcelerle amansız bir mücadele vermekte olan genç, boyunun uzamasına her ne kadar sevinse de konuştuğunda hiç olmadık yerde çatlayan sesine alışamaz. Bu kadar hızlı değişim dolayısıyla şaşkına dönen ergen, ilk iş olarak inceden bir bunalıma girer. Hızla devam eden değişimlerin ardından mutasyona uğramış gibi olan gençte artık ergenliğin neredeyse her şartı yerine gelmiştir. Genç her açıdan tanınacak halde değildir. Ruhsal farklılaşma giderek şiddetlenir. Kimsenin kendisini anlamadığını söyleyen genç, evden gitme planları yapmaya başlar. Bırakın evi kıta bile değiştirmeye son derece yatkın olduğundan genelde Amerika hayalleri kurar. Ama sonunda, evden uzaklaşmanın sadece başka şehirde üniversite kazanmak olduğuna karar verir paşa paşa. Ailesini ve sahip olduğu imkanları beğenmeme hali de ergenliğin olmazsa olmazıdır. Bu hayat çömezi ergenler, bir de asi olurlar. “Alayına isyan, inadına ergen” düsturuyla hareket ederler, özellikle ebeveynlerinin her dediklerine muhaliftirler, ayan beyan ak olana kara, kara olana ise ak deyip ısrar ederler. Bu, bir tür kendini ispat mıdır bilinmez, ancak ailelerin keman yayı gibi gerildiği gerçektir.
AYKIRI OLMAK İSTERLER
Ergen milleti aykırı olmak heves ve hevasındadır. Erkeklerde saç uzatma, küpe takma isteği; kızlarda ise giyim ve kuşamda farklılık arayışı kendini gösterir. Kesinlikle iddia ediyorum ki bir ergen ayna karşısında geçirdiği vakti, ders çalışarak geçirse bir ordinaryüs olurdu. Ya da onların anlayacağı şekilde, “bir Alex” olurdu diyelim.
Ayrıca ergenlikte dinlenilen müziklerde de farklılaşma görülür. Duygularını serbestçe dışa vuran rap ya da içlerindeki şiddetin yansıması olarak metal müzik eğilimi artar. Yüksek sesle müzik dinlemeyi sevdiklerinden dolayı da olan evdekilere ve yakın komşulara olur.
Görüldüğü gibi ergenlik geçici bir deliliktir. Kendileri de yıllar sonra ne kadar çekilmez olduklarını kabul edebilirler. Aileler için ergenle aynı evi paylaşmak ciddi bir imtihandır, bu imtihan çocuk sayısına ve mevcut çocukların yaş farklarına göre süreç açısından farklılık gösterebilir.
“SENİN İLACIN BENDE”
Aslında bakılacak olursa ergenlik yeni moda bir olgu değildir, insanın var olduğu zamandan beri süregelir. Ancak ergene yaklaşım son zamanlarda hassasiyet kazanmıştır. Ergenlik gençlerin en hayati sınavlara girdiği dönemlere dek geldiğinden aileler çocuklarını sıkmamak boğmamak için çaba ve anlayış gösterirler, hatta bu dönemi hafif atlatabilmek amacıyla psikolog desteği bile aldırırlar. Oysa ki bir önceki ve onun da öncelerindeki jenerasyonlarda ergenlik, yapılan ilk asilikte yenilen okkalı bir Osmanlı tokadıyla son bulan, girilmesi ile çıkılması çok kısa olan bir süreçti. Bu yüzdendir ki çocuklarını psikologlara götüren aileler içlerinden “Ben seni ergenlikten nasıl çıkarırım çok iyi biliyorum, senin ilacın bende” diye geçirmiyor da değillerdir.
Ergen bir gençle yaşamanın zorluğunu anlatmakla bitiremeyiz. Anne ve babaların “Suyuna mı gitsem haddini mi bildirsem?” ikilemleri neredeyse meclise taşınacak milli bir sorundur. Öyle ki bir liderin çıkıp da “Ben ergenlik dönemini altı aya indireceğim” demesi onu kesin tek başına iktidara taşır.
Ergendir bunlar kanları deli,
Pek severler sularına gideni.
Biz biliyoruz derler her şeyi,
Büyüyünce olurlar kuzu gibi…
Ayşenur USLU