sumeyye
Sun 12 September 2010, 11:36 am GMT +0200
Çanakkale’nin İsmâillerine
Gidin ve görün…
Toprağı hâlâ kırmızıdır Çanakkale’nin.
‘Tüfek îcâd oldu, mertlik bozuldu’
demişti şâir
Şâirim! Peki gördün mü Çanakkale’yi
Ölüme ölümsüzlük nâmını verenleri
Asrın İsmâillerini gördün mü şâirim
Savaşın efendisi bir milletin sînesinde
Sır perdesi ardında bitimsiz îmân
Tûfandı, kıyâmetti martın on yedisi
Çatlıyordu yer, gök kaynıyordu
Cennetten gelen bulutlar örtüyordu
üstünü
Secdegâhında namaza duran neferi
Baykuşların, kargaların sesleriyle
Kaçılmıyordu, seviliyordu ölümler
Not düşülüyordu târihe, kankırmızı
notlar…
‘Analar ne evlatlar doğurmuş’ bilinsin
diye.
Zehir zemberek nazarlarda kirli hayâl
‘Hasta adam’ şimdi ölmek üzeredir!
Ve yüzlerce gemilerin alınlarında kâtil
yazısı
Ölüm, birkaç adım ötesindeydi askerin
Kıskanıyordu melekler vurulan her
Mehmed’i
Aşkın en güzel ta’rîfi yapılıyordu son
nefeslerde
Baba, oğul ve torun… üç cihangir
nesil aynı yerde
Dişe diş, cana can
Şerha şerha kan kokuyordu atılan
adımlarda
Bedeli Çanakkale’de kanla ödeniyordu
bir Yahudi tâcirin
Bir tarihi bağrında taşıyordu Nusrat
Mayın Gemisi
Kursağında kalıyordu hevesi yedi
düvelin
Görülüyordu… Zafer, ölümün birkaç
adım ötesindeydi.
Baksan, daha on yedisinde, on
sekizinde
Konya’dan, Erzurum’dan Tarsus’tan
Kimi yarıda bırakmış mektebini
Kimi dul bırakmış tâze gelini
Kanatlanıp ruhları yükselirken
gökyüzüne
‘Çanakkale geçilmez’ en güzel cevaptır
o barbar sürüsüne.
Anneler, evlatlarının gözbebekleriyle
Sağanak sağanak duâlar indirirken
yeryüzüne
Dağılan ateş fırtınalarıyla yayılıyordu
şarapnel
Denizde kan dalgaları
Ve cehenneme susamış İngiliz
vampirleri…
Karanlık kusarken bir kıtadan bir
kıtaya hurralar
Susturuluyordu güneşten daha âşikar
sadâlarla
Bitecek bu karanlık, bu soğuk
Bitecek bu kış, bu şımarık rüyâ…
Vururken mağrur kuşları, güvercinleri
memleketimin
En güzel / en kötü hâliyle sınanıyordu
ölümler
Kopan kıyâmet olsa
Yine de yağmalanmazdı böyle bu
vatan
Edebî var her şeyin, bu ne istihzâ’, bu
ne taşkınlık
Görmediniz mi hâlâ, acep
kör müsünüz
Taşlara bile yansıyan yüzünüzdeki
şaşkınlık.
Can vermeyi bu cennet vatana
Elest bezmine vefâ bilmişiz
Mersiye okurken târihin
kahramanlarına
Şehidim! Yarım kalan kanlı mektûbunu
Tamamlamak için gelmişiz
‘Anam yakmış kınayı adak diye
Ben de vatan için kurbân doğmuşum
Anamdan Allâh’a son bir hediye
Kumandanım, ben İsmâil doğmuşum
Zafer ŞIK
