hafiza aise
Sat 12 November 2011, 03:40 pm GMT +0200
Biraz Zaman Verin
Haziran 2008 33.SAYI
Mediha…: Eşim benimle evlenmeden önce doğumda hanımını kaybetmiş. Aynı zamanda çocuğu da ölmüş. Dört yaşında bir oğlu kalmış. Ben eşimle bir yakınımızın tavsiyesi ile evlendim. Hem eşime hem de oğluma karşı elimden geleni yaptım. Ama bir türlü her ikisine de yaranamıyorum. İkisine de çok kırgınım. Şu anda 11 aylık bir bebeğim var. Ama oğlumla aramda kurabildiğim tek iletişim şekli bağırarak konuşmak. Depresyona girmiş olmaktan korkuyorum. Bana yardımcı olur musunuz?
Öksüz olan bir çocuğa bakmanız hem dünyevi, hem uhrevi anlamda takdire şayan bir davranış. Fakat eşinizle aranızdaki ilişkiye dair söz ettiğiniz şeyler üzücü. Eşinize kırgın olmanız doğal, fakat küçük çocuğa kırgın olmayın. Çocuk, şuan muhakemesi tam gelişmemiş olduğu için sizin yaptığınız olumlu ve olgun davranışları ayırt edemez. Bunu ancak ileriki yaş dilimlerinde daha net görüp algılayarak takdir edecektir.
Eşiniz karısını kaybettiği için belki de depresyonda olduğundan size gereken ilgi ve şefkati gösteremiyor olabilir. Çocuk konusunda yaptığınız tüm iyiliklerin lütfen karşılığını Cenab-ı Hak’tan bekleyin. Zira bu bekleyişi kullara yönlendirirseniz yeterli ve gerekli ölçüde karşılık alamayacağınızdan çocuğunuza karşı istemeden de olsa olumsuz davranabilirsiniz. Lütfen onu hatalarıyla kabul edin. Siz onun şu an dünyadaki biricik annesisiniz. En güzel karşılığı size Cenab-ı Hak verecektir.
Eşinizin sevgi gösteremediğinden söz ediyorsunuz. Birinci eşine karşı da böyle miydi? Yoksa sizinle ideal bir ilişkiyi yakalayamadı mı? Bu sorunun cevabı sizin için önemli. Eşini kaybetmekten dolayı yaşadığı ağır imtihan onu böylesi bir duruma getirmiş olabilir. Siz ömrünüzün en güzel döneminde evlenmişsiniz. Güzel ve coşkulu hayalleriniz olabilir. Fakat evlendiğiniz kişinin sizinle aynı duygu durumunu yaşayabilmesi mümkün olmayabilir. Evliliğiniz sanırım üç yıllık, bu üç yıl içinde eşinizin duygusal durumlarında değişiklik oldu mu? Olmadıysa bir uzmandan destek alabilirsiniz. Zira size, sizin istediğiniz ölçü ve ihtiyaçta ilgi ve alaka gösteremediği aşikar.
İlk adımı atmaktan hayıflanmayın
Eşinize kendi psikolojik ve sosyal durumunuzdan söz edip bu evlilikten neleri bekliyor olduğunuzu kesinlikle anlatmanız gerekiyor. İletişim kurmaya çalışarak neden böyle davrandığını anlamaya çalışın. Bu evlilikte nasıl emek verdiğinizi, psikolojik açıdan ne kadar yorgun olduğunuzu dillendirin. Genç yaşta evlendiğiniz için sevgi ve ilgiye daha çok ihtiyacınız olduğunu eşinize aktarın.
Her konuda (sevgi, iletişim) ilk adımı atmaktan hayıflanmayın. Bu demek değil ki evlilik süresince hep ilkler sizden olacak. Evliliğin rayına oturması, eşinizin duygusal anlamda toparlanması için önceleri bu şekilde devam etmeniz daha doğru olacaktır. Ancak sonrasında tüm bu özverinizin eşiniz tarafından iyi bir şekilde değerlendirilmesi gerekir. Çocuğun hırçınlığı konusunda ise sürekli onu anlamaya çalışmanızı öneririm. Bazen birlikte gezmek, resim çizmek, tiyatroya gitmek gibi faaliyetlerle onun dünyasında neler olup bittiğini anlamaya çalışın. Bu şekilde yakınlaşırsınız. Klinik tecrübemle diyebilirim ki bu tarz çocuklar büyüdüklerinde annenin tüm emeğini takdir edebiliyorlar. Lütfen ona biraz zaman verin.
Yasemin UÇAL ABDULLAH