sidretül münteha
Fri 12 November 2010, 07:45 pm GMT +0200
- Bir Ailenin Yazılmamış Öyküsüyüm Ben..! -
Ben insanım, Ayaz bir gecede Küçücük bir yüreğin çırpınışıyım ellerinizde. Bugün doğuda karlı bir sabah Karı tutan minik çıplak bir elde kalemim ben. Okumayı isteyip de okuyamayan Okutulamayan, bir ailede yazılmamış öyküyüm ben.. Ben çocuğum, Geleceğine dair en büyük yemininizim ben.. Hakkım yokmuş gibi bu hayatta Ne okumaya, ne konuşmaya, Ne de gülüp oynamaya.. Ben çocuğum avuçlarımda kar. Dört mevsim yeşermeden soluyorum yavaşça, Hiç öğrenmeden büyüyorum.. Sorularım hep cevapsız, Keşke çalışmak zorunda kalmasaydı, Ellerim ve boyacı sandığını taşımasaydı
küçük bedenim.. Ben emeğim, Kimilerinin alnındaki ter, kimilerinin önündeki defter! Yazılmamış her cümlede meçhul bir yazgıyım ben.. Çoğu zaman hatırlamazlar bizi, sadece senede birkaç gün. Hakkım yok sanki benim yaşamaya, Okumaya ve hakkım yok büyük adam olmaya.. Ama ben tüm bunlara inat, Yinede okuyup öğretmen olacağım. Ve çocuklarımın boyacı sandıklarını ellerinden alıp, Onları sokaklardan toplayıp,bir ışık yakacağım geleceklerine dair.. Ben büyüklerim gibi ölesiye sessizlikler içinde,
Ölümüne susan olmayacağım. Ben çocuğum ama haklarını bilen, Büyük bir çocuğum..
Cihat Konevi