hafız_32
Thu 16 September 2010, 06:05 pm GMT +0200
Bakara Suresinden
Meali
“Allah yolunda öldürülenler (Şehit olanlar) için ölü demeyiniz; bilâkis onlar diridir, lâkin siz farkında değilsiniz.” [53]
Tefsîrî
Bu âyet-i kerime sûrei Bakareye mensuptur. Âl-i İmran sûresine ait bir âyet-î celîlede ise (Bilâkis onlar diridir, Nezdi ilâhide merzuk oluyorlar,) denilmektedir.
Ruhun bedenden ayrıldıktan sonra payidar olacağı erbabı imana göre muhakkak ise de, şehitlerin ruhu için daha yüksek, daha mümtaz bir hayat olması tabiidir. Şühedaya mev´ut olan bu hayatın, bu rızkın nasıl bir hayat, nasıl bir rızk olması lâzım geleceği hakkındaki sözler müteaddittir. Şeyh Muhammet Abduh´a göre, bu hayat bir hayatı gaybiyyedir ki, ervahı şüheda ona mazhariyetle başka ruhlardan seçilecek; o hayat ile merzuk, o hayat ile mütena´im olacak. Ancak, ne o hayatın hakikati, ne de o rızkın mahiyeti biline-nıiyeceği için, bahsedilemez. Bunlar âlemi gaybe ait o esrarı ilâhi-yedendir ki; var olduğuna inanılır, ötesi Allahü zülcelâ-le bırakılır.
Hakikat, Hak yolunda, Allah yolunda fedayı can edenler elbette temiz ruhlara vaadedilmiş. olan güzel hayata yüz bin kere lâyıktırlar. Dünya âhiretin bir tarlası değil mi? Burada ne ekilirse Ötede o biçitmiyecek mi? O halde, Allah yolunda ölenlerin; yani bu toprağa hayatını ekip kanıyla sulayanların ferdayı cezada biçecekleri mahsul, sermedî bir hayatı nuranurdan başka ne olabilir?
Yığın yığın efradı beşer, hayatı kendilerince bir gaye bilerek onu elden bırakmamak için, çok zamanlar, insaniyetin alnını karartacak kadar rezil yaşayışlara katlanır dururken; ne mutlu, o yüksek fıtralara, o pâk yaratıklara ki, pek muazzez, pek mukaddes bir gaye uğrunda hayatlarını naçiz bir vasıta gibi feda ediyorlar.
Sırasi gelince hayatı istihfaf edemiyenler, [54] şühedaya mevut olan safayi cavidaniyi bulmak şöyle dursun, yaşadıkları müddetçe kabil değil saadet yüzü göremezler. Servetler, sâğmanlar, refahi-yetler insan için hakikî bir mesudiyet temin edemiyor. Bir fert yahut bir cemaat için yaşamak, nasıl olursa olsun yaşamak iştiyakı yegâne emel sırasına geçerse, sefil, rezil, namussuz bir hayat şanlı bir ölüme tercih edilirse; o ferdin, yahut o cemaatın kıyamete kadar alnı esaret, zillet damgasından kurtulamaz.
Eski şan ve şevketinden uzak düşeli secayayı kerimesinin [55] birçoğunu kaybeden; hayır, yanlış söylüyorum, o secayayı kerimeye veda edeli şevketi kadimesinden uzak düşen âlemi islâmda hâlâ bu seciyeyi, bu hayatı hiçe saymak, Allah yolunda feda edîvermek seciyesini dini mübinin bir emaneti kübrası gibi sinesinde taşıyan cemaatlar, meğer eksik değil imiş. Allah´a yüz bin kere hamdler, senalar olsun ki; müslümanların yüreğinde ruhu şehamet henüz ölmemiş. Biz bu ruhu öldürmemek için ne lazımsa esirgememeliyiz. Zira bütün varlığımız bu ruh ile kaimdir.
İşte zırhlıları ile denizden gülleler; tayyarelerîyle bulutlardan ateşler yağdıran, müstahkem mevkiler arkasından gece gündüz kurşunlar püsküren yüz binlerce düşmana karşı yalın kılıç, yalın sine ile çıkan şanlı mücahitlerimiz meydanda duruyor. Biz bunlar için muvaffakiyet, sair cemaatı islâmiye için de bu durumdan ibret temenni ederiz. [56]