ehlidunya
Wed 29 February 2012, 03:40 pm GMT +0200
AYAK İZİ
Gelirken
Yürümek zordu yılları
Uykusu yarım kalan bir çocuğun
Yüzünde donan rüyaları
Ne yapacağını bilemez haliyle
Yürümek zordu yılları
Artık rüyalar
Tabirsiz
Hayra yorulmuyor
Aşklar
Hep aynı şarkıyı tekrarlıyor
Zaman
Yalnızca gülen ağlayan
Yüzlerin yer değiştirdiği
Bilinen bir resim gibi
Yapayalnız kalıyor
Zaman
Geçmiyor
Geçen
İnsanın ayak izi
Kimsenin kalbinden geçip gitmedim
Sabah ışığına vereceğim bir şey de yoktu
Öylece yürüdüm
Olmadığım diyarlarda
Sokaklardan aklımda
Çocuk şarkıları
Ağaç diplerinde ölmüş yapraklar kaldı
Yüzümü yıkarken akşam ezanı
Böylece
Gözümdeki son karalar da aktı
Aşk her çağda
En labirent kelime
Bilinmesiyle bilinmezlenen
Azalmışlığıyla bilenen
Ve üzerimize yağdıran
Geceyi ve sabrı
Ve doğrultan silahlarını
Çoktan teslim olmuş
Yüreksizliğimize
Unuttun Ey Truva!
Bir altın elmanı da
Benim şölen soframda unuttun
“Aşkların en yalnızına”
Yazılıydı üstünde
Unuttun Ey Truva!
Ne tahta atlarım var benim
Ne fetih askerleri
Sadece çok uzak
Toprakların sesleri
Getirip bırakır önüme
Kazandığım yenilgileri
Zamanla geçmiyor
Geçen
Sadece
İnsanın ayak izi
İlkay Kayatürk