hafiza aise
Wed 16 May 2012, 10:46 am GMT +0200
AMATÖR KALEMLER
Kasım 2011 74.SAYI
Bir gece,
Bir aşığın,
Senden anlattı her şeyi.
Seninle yedi yemeğini,
Suyunu, çayını seninle içti.
Ahh… O gece... Yürekteki ilk kıvılcımların titremeye başladığı “o gece!”
Bir kor düştü içime...
Her yanda sen!
Her nefeste sen!
İnandım ki yüreğime dokundun o gece.
Sevgi neymiş, nasıl sevilirmiş, o zaman öğrendim.
Öyle bir hasret yangını düştü ki içime; tanımadan sevmeyi, görmeden
özlemeyi öğrendim.
Geceler sana çıkıyordu artık, güneş sana doğuyordu.
Sevda sana.
Hasret sana…
Ve nihayet yolculuk,
Beni sana getiren...
Geçmek bilmedi saat, yollar bitmedi...
Köyüne yaklaştıkça bir başka güzelleşti yurdum,
Irmaklar bir başka akıyordu sanki...
Yolculuk bitti.
Kapındayız.
Uzadıkça uzayan saniyeler!
Sabırsızlandıkça:
“Güzeller bekletir” diyordu bekleyenlerinden biri
Nerede beklemeliydim ki seni?
Nasıl dursam daha yakın olurdum acaba?
Hasretim büyüdükçe büyüdü, daha beter yaktı sinemi...
Ama öğrenmiştim artık...
Güzel, bekletirdi...
Ve sonunda açılan bir kapı!
Bütün heybetiyle karşımda!
Hani; resimlerden tanıdığım!
Hani; sevgisini hiç bir yere sığdıramadığım!
Hani; hasretiyle yandığım...
Beynim durmuştu sanki, algılayamıyordum, vurulmuştum!
O an doğdum sanki, o an ilk kez nefes aldım...
Ve beni kendime getiren bir haykırış:
“Ya Rabbi!”
Kim böyle içten haykırabilirdi Rabbim’in ismini..
Kim böyle içli, kim böyle sevdalı...
“Keşke yapmasaydım! İnşallah bir daha ben yapmayacağım!”
Ben bir tek bu sözleri duydum!
Bir de giderken “Allah mübarek etsin dediğini...”
Ben bunları haykırdığın yerde kaldım,
Ben seni ilk gördüğüm yerde kaldım.
Ben sende kaldım…
Melek GÜRLER/ BAKÜ