rabia
Sat 1 May 2010, 02:30 pm GMT +0200
AMCASININ EVİNDE
Ebu Talip'in kalabalık ailesiyle birlikte yaşadığı küçücük bir evi vardı.Fakat yüreği herkese yetecek kadar büyüktü.Muhammed'e (s.a.v) hem yüreğinin hem evini açtı.Artık o da o evin çocuklarından biriydi.Yengesi Fatma, ona çok iyi davranıyordu.Muhammed(s.a.v) de yengesine karşı çok saygılıydı.Yengesi bu nazik ve kibar çocuğu kendi evladı gibi seviyordu.Muhammed'in (s.a.v) saçalrını kendi çocuklarından önce tarardı.Yemeğinin özenle hazırlardı.Önce onu doyururdu.Kendi çocukları, hiçbir zaman onu kıskanmadılar.Çünkü Muhammed'i (s.a.v) onlar da çok seviyorlardı.
Muhammed(s.a.v) o evde mutluydu.Allah ona baba gibi bir amca, anne gibi bir yenge vermişti.Amcası, gittiği her yere, onu da götürüyordu.Muhammed(s.a.v) olmadan sofraya oturmuyordu.Yemek yiyeceği zaman, "Muhammed'im nerede? Çağırın gelsin." diyordu.
O sofraya oturunca herks doyarak kalkardı.O olmayınca kimsenin karnı doymazdı.Muhammed(s.a.v, ellerini yıkamadan asla sofraya oturmazdı."Bismillah" der, yemeğe öyle başlardı.Yemeğe üflemez, sabırla soğumasını beklerdi.Yemeğini ufak lokmalar halinde, kendi önünden yerdi.Büyükler başlamadan yemeğe başlamazdı.
Yengesiyle amcası, onun iyi beslenmesini, rahat etmesini istiyorlardı.Bunun için ellerinden gelen her şeyi yaptılar.Muhammed(s.a.v), o evde çok rahat etti. Amcasını, yengesini ve kuzenlerini kendi ailesi gibi sevdi.
Gökten sevgiler yağdı.Dünyaya bereket indi.Bir tutam bereket de Ebu Talip'in yoksul evine girdi.Hepsinin karnı doydu.Çocukların yüzü renklendi.Eve neşe geldi.
Ebu Talip'in kalabalık ailesiyle birlikte yaşadığı küçücük bir evi vardı.Fakat yüreği herkese yetecek kadar büyüktü.Muhammed'e (s.a.v) hem yüreğinin hem evini açtı.Artık o da o evin çocuklarından biriydi.Yengesi Fatma, ona çok iyi davranıyordu.Muhammed(s.a.v) de yengesine karşı çok saygılıydı.Yengesi bu nazik ve kibar çocuğu kendi evladı gibi seviyordu.Muhammed'in (s.a.v) saçalrını kendi çocuklarından önce tarardı.Yemeğinin özenle hazırlardı.Önce onu doyururdu.Kendi çocukları, hiçbir zaman onu kıskanmadılar.Çünkü Muhammed'i (s.a.v) onlar da çok seviyorlardı.
Muhammed(s.a.v) o evde mutluydu.Allah ona baba gibi bir amca, anne gibi bir yenge vermişti.Amcası, gittiği her yere, onu da götürüyordu.Muhammed(s.a.v) olmadan sofraya oturmuyordu.Yemek yiyeceği zaman, "Muhammed'im nerede? Çağırın gelsin." diyordu.
O sofraya oturunca herks doyarak kalkardı.O olmayınca kimsenin karnı doymazdı.Muhammed(s.a.v, ellerini yıkamadan asla sofraya oturmazdı."Bismillah" der, yemeğe öyle başlardı.Yemeğe üflemez, sabırla soğumasını beklerdi.Yemeğini ufak lokmalar halinde, kendi önünden yerdi.Büyükler başlamadan yemeğe başlamazdı.
Yengesiyle amcası, onun iyi beslenmesini, rahat etmesini istiyorlardı.Bunun için ellerinden gelen her şeyi yaptılar.Muhammed(s.a.v), o evde çok rahat etti. Amcasını, yengesini ve kuzenlerini kendi ailesi gibi sevdi.
Gökten sevgiler yağdı.Dünyaya bereket indi.Bir tutam bereket de Ebu Talip'in yoksul evine girdi.Hepsinin karnı doydu.Çocukların yüzü renklendi.Eve neşe geldi.