meryem
Tue 8 February 2011, 07:28 pm GMT +0200
Usbû
Araplarda sayılar günleri ifade etmek için kullanılmıştır [744]. Bu şekildeki kullanımı hadislerde de görmek mümkündür. Hatta diğer sayılar, yevm kelimesi ile birlikte günleri ifade için kullanılmaktadır [745]. Yedi sayısı, hadislerde farklı kullanımlara sahip olmakla birlikte, yedi gün manasını da ifade etmektedir [746]. Allah'ın evren kitabı haftanın süresini ölçerek hesap işlerinin yapılmasını sağladığını göstermektedir. Dünyanın bir başka gezegenin, yahut güneş sistemindeki belli bir uydunun belirli bilimsel karşılaştırma sistemlerine göre, ekseni etrafında dönme süresi, haftanın yedi gün olduğunu' [747] göstermektedir. Yedi günlük zaman, ayın geçirdiği günlük değişimler ve yedi gün sonra tekrar başa dönüşüyle de tespit edilen ampirik bir gerçektir. Hafta hesabının her yerde bir oluşu ay hesabının fıtriliğindendir. Ayın gündüz hesabıyla olan bariz ilgisi sebebiyle günlerin isimleri de kolayca tespit edilmiştir [748]. Ancak bu yedi günlük hesabın astronomik bir temele dayanmadığı şeklindeki açıklamalar realiteyi değiştirmez. Kaldı ki Sami kültürüne dayanan hafta hesaplamalarının, ayın aldığı şekillere göre yapılmış olduğu [749] tarzındaki açıklamalar da bunu desteklemektedir. Kur'ân'da haftanın yedi gününden sadece Cuma (Cuma. 9) ve Cumartesi (Bakara, 65; Nisa, 47) günlerinin adları geçmektedir. Arap dilinde günlere verilen isimlerin manaları dikkate alınırsa haftanın günlerinin yedi olduğu ayrıca kanıtlanmış olur. [750]
[744] İbn Manzûr, VI, 66.
[745] el-Buhâri, İmân, 38.
[746] el-Buhâri, İsti'zân, 38; en-Nesâî, Sehv, 102; Ebû Dâvûd, Ramazan, 1.
[747] Meydan Larousse, VIII, 4841.
[748] ez-Zeccâc, I, 259; Yazır, I, 684.
[749] Demirci, Kürşat, "Hafta Tatili", DİA, İstanbul, 1997, XV, 128-129.
[750] Dr. Faiz Kalın, Kur’an’da Zaman Kavramı, Rağbet Yayınları: 189-190.