|
Konu Başlığı: Sevgili Çocuğum Seni Uyurken Seyretmek Gönderen: Ekvan üzerinde 10 Ocak 2012, 06:01:48 SEVGİLİ ÇOCUĞUM SENİ UYURKEN SEYRETMEK
Sevgili çocuğum, seni uyurken seyretmek, nefes alışını duymak için ses¬sizce odana girdim. Gözlerin kapalı, huzur içindesin. Sarı buklelerin melek yüzünü çerçeveliyor. Birkaç dakika önce çalışma odamda çalı¬şırken birdenbire içimin sıkıldığını fark ettim. Dikkatimi işime vereme¬dim ve bu yüzden sessizce seninle konuşmak üzere odana geldim. Bu sabah, yavaş giyindiğin için sabırsızlanıp, sana söylendim. Ye¬mek fişini kaybettiğin için seni azarladım ve kahvaltı ederken göm¬leğine süt döktüğün için sana sert sert baktım. "Yine mi?" dedim içi¬mi çekerek ve başımı kızgınlıkla iki yana salladım. Sen ise bana ba¬kıp, tatlı tatlı gülümsedin ve bana "Hoşça kal anneciğim" dedin. Öğleden sonra, sen odanda oynayıp, yatağına dizdiğin oyuncaklarına bağıra çağıra şarkı söylerken, ben telefon ettim, sonra yine bir saat ka¬dar telefonda konuştum. Daha sonra bir asker gibi sana emir verdim, "Oyalanıp durma, çabuk ödevini yap!" Bana "Peki, anneciğim" dedin ve hemen çalışmaya koyuldun. Sonra da odandan hiçbir ses gelmedi. Akşam ben masamın başında çalışırken, korkarak yanıma geldin ve bana umutla, "Anneciğim, bu gece kitap okuyacak mıyız?" diye sor¬dun. Sana kesin bir dille, "Bu gece olmaz" dedim. "Odan hâlâ karma¬karışık! Sana kaç kez anımsatacağım odanı toplamanı!" Başın önün¬de, odana gittin. Çok geçmeden geri geldin ve kapının yanından bana bakınca, "Şimdi ne istiyorsun?" diye sordum aksi bir ses tonuyla. Hiçbir şey söylemedin. Yanıma geldin, boynuma sarıldın ve beni öpüp, "İyi geceler anneciğim. Seni seviyorum" dedin. Sonra da aceleyle odana gittin. Daha sonra, duyduğum vicdan azabı nedeniyle, boş boş masama bakarak uzun bir süre oturdum. Acaba neden böyle davrandım, diye düşündüm. Beni kızdıracak hiçbir şey yapmamıştın. Sadece büyü¬meye ve öğrenmeye çalışan bir çocuk gibi davranmıştın. Bugün ye¬tişkinlerin sorumluluklarla dolu dünyasında kendimi kaybettim ve sana harcayacak enerjim kalmadı. Bugün sen benim öğretmenim oldun, beni öpmeyi, bana iyi geceler dilemeyi unutmadın ve üstelik iyi olmadığımı fark edip, parmaklarının ucunda gezindin. Şimdi seni uyurken seyrediyorum ve bugünü yeni baştan yaşamak istiyorum. Yarın ben de sana bugün senin bana gösterdiğin anlayışı göstereceğim, böylelikle belki gerçek bir anne olabilirim. Uyandığın¬da sana sıcacık gülümseyip, okuldan geldiğinde sana moral verece¬ğim ve yatmadan önce sana kitap okuyacağım. Sen gülünce gülüp, sen ağlayınca ağlayacağım. Kendime daha büyümediğini, bir çocuk olduğunu ve senin annen olmaktan mutluluk duyduğumu anımsata¬cağım. Bugün senin anlayışlı davranışın bana çok dokundu ve bu yüzden gecenin bu saatinde sana teşekkür etmeye geldim, çocu¬ğum, öğretmenim ve arkadaşım olduğun ve bana gösterdiğin sevgi için. (Diana Loomans) |