Müslümanların İşiyle İlgilenmek

MÜSLÜMANLARIN İŞİYLE İLGİLENMEK

Esselâmü aleyküm ve rahmetullàhi ve berekâtühû!..

Aziz ve sevgili Akra dinleyicileri!..

Konuşmama başlamadan önce nereden konuştuğumu bildirmek âdet gibi oldu. Dün akşam namazını ve yatsı namazını Medine-i Münevvere'de, Peygamber-i Zîşan'ımızın mescid-i saadetinde edâ etmek nasib olmuştu. Akşam saat onu geçerek, otelimizden hareket ettik. Sonuç itibariyle de bugün sabahleyin dokuz civarında --Almanya Türkiye'den bir saat geride oluyor-- Frankfurt havaalanına indik, ordan beş yüz kilometre yolculuk yaparak Hamburg'a geldik.

Yâni Hicaz'ın kırk küsür derece sıcaklığı altında pırıl pırıl gökyüzü, yakıcı güneşi ile yaşarken, böyle yağmurlar altında, bulutlar altında, kâh yağarak, kâh bulutların arasından güneş çıkarak Hamburg'a ulaşmış olduk. İnsanoğlu, artık kuş misali demek de az geliyor. Çünkü kuş bu kadar mesafeyi bu kadar zamanda alamaz. Size Hamburg'dan hitab ediyorum.

a. Müslümanların Dertleriyle Dertlenmek

Aziz ve sevgili Akra dinleyicileri, bugünkü birinci hadis-i şerifi tesâdüfen, dua ile, besmele ile ev sahibimizin açtığı sayfadan birinci hadis-i şerifi okuyarak başlıyorum. Huzeyfe RA'den Tayâlisî rivâyet etmiş, kitabına almış. Peygamber SAS Efendimiz buyuruyor ki:

447/1 (Men lâ yehtemmü biemril-müslimîne feleyse minhüm, ve men lem yusbih ve yumsî nasıhan lillâhi ve lirasûlihî ve likitâbihî ve liimâmihî ve liâmmetil-müslimîn, feleyse minhüm) Sadaka rasûlullah.

Yâni kur'a ile çekildiğini özellikle belirtiyorum. Herhangi bir art niyet olmadan seçilmiş, mâsum bir konu... Kur'aya kalmış, masum bir şekilde tesbit edilmiş bir hadisi okumuş oldum. Peygamber SAS Efendimiz buyuruyor ki:

"Müslümanların işiyle dertlenmeyen, uğraşmayan onlardan değildir. Sabahleyin sabahladığında, akşamleyin akşamladığında Allah'a karşı samîmî duygularla kulluk bağlarıyla bağlı olmayan, Rasûlüne karşı çok içten duygularla, ümmetlik duygusuyla, saygılı, irtibatlı olmayan; Kur'an-ı Kerim'i, Allah'ın mukaddes kitabı karşısında ona sevgi duyup, ona içten, içindeki ahkâma candan bağlı olmayan; müslümanların imâmına, önderine ve bütün müslümanların topluluğuna, toplumuna, âmmesine karşı samîmî olmayan onlardan değildir."

Bu hadis-i şerif uzun bir izâh gerektirir. İzâhına biz de besmele ile, Allah'ın adını anarak, Allah'dan yardım isteyerek, başlayalım. Peygamber Efndimiz bazı insanların, bazı sıfatlara sahip olmayınca müslüman olamayacağını, iyi müslüman olamayacağını önemle belirtiyor. Bu çok önemli... Çünkü elhamdü lillâh Türkiye'de hepimiz, ahâlinin başka dinlere bağlı olanlar hariç, ki onlar %1 galiba... Türkiye'nin %99'u "Ben müslümanım!" der. Yâni namaz kılmasa da, ibadetlerini muntazam yapamasa da yine müslüman olduğunu, müslümanlığı sevdiğini, müslümanlığa candan, gönülden, yürekten, samîmî olarak bağlı olduğunu söyler. "Ben müslümanım, ama ibadetimi yapamıyorum, Allah kusurumu affetsin!" der.

Benim üniversiteden çok sevdiğim öğretim üyesi kardeşlerim de vardı, böyle bu ifadeleri kullanırlardı. Hakikaten ben de altına imza atarım, samîmî olarak söylüyorlar. "Evet ibadetleri yapamıyoruz ama, namazı ve sâireyi muntazaman yürütemiyoruz ama, İslâm'a sevgimiz, saygımız, bağlılığımız tamdır." diyorlardı.

Peygamber Efendimiz bu hadis-i şerifte buyuruyor ki: "Bir kişi şu sıfatlara sahip olmazsa müslüman olamaz, müslümanlardan sayılmaz, onlardan değildir. Allah onlardan olduğuna kabul etmez. Onlardan oldum iddiası fayda vermez." diyor. Onun için bu çok önemli.

Bu kısa açıklamadan sonra hadis-i şerifi bir daha okuyayım:

(Men lâ yehtemmü biemril-müslimîne feleyse minhüm) "Müslümanların işiyle ihtimam etmeyen, himmetlenmeyen, gamlanmayan, kederlenmeyen, meşgul olmayan, onlardan değildir."

Bu çok önemli... Bakın, İslâm'ın her zaman ictimaî yönü çok önemli, çok kuvvetli... İctimaî yöne çok değer veren bir din olduğunu her zaman söylerim. Bunu niçin söylerim? Bazı kimseler diyorlar ki: "Din kişisel bir iştir, şahsî bir iştir, kulla Allah'ı arasındadır, başkası bu işe karşmasın, başkasını ilgilendirmez, kişiseldir. Din bir duygu ona kimse karışmaz." diye bizim ilkokul zamanında okuduğumuz şiirlerde böyle satırlar, mısralar hatırlıyorum ben. Böyle değil. İslâm kişisel din olduğu kadar da ictimaî, toplumsal bir din. Bunun altını çizmek istiyorum. Bu çok önemli bir husus.

Bir insan tek başına bir kenarda oturup "Ben müslümanım!" dediği zaman, müslümanlığı onun sandığı gibi tamam olmuyor. İslâm'da ictimaî hizmetler var, toplumsal hizmetler var. Topluma karşı insanların görevleri var. Bu çok önemli bir husus... Toplum insanların beraberce yaşamak için kurdukları bir düzen, bu düzenin korunması İslâm'da çok önemli. Herkesin bu topluma karşı boynunun borcu olan görevleri, ödevleri var ve bunları yerine getirmesi lâzım. Getirmediği taktirde Allah sevmiyor. Kusurlu oluyor, vazifesini yapmamış oluyor, ihmalkâr oluyor. Allah belki ondan dolayı, ihmalinden dolayı ona cezâ vercek.

Biliyorsunuz suçlar iki grupta toplanabilir, cins halinde iki sınıfa ayrılabilir:

1. Yapılmış olan bazı şeylerin aykırı şeyler olması dolayısıyla, kötü şeyler olması dolayısıyla suç. Yâni adam cam kırmış, birisinin canına, malına zarar vermiş. Adam şu kadar ziyana sebep olmuş. Ne olur o zaman?.. Yaptığı işten dolayı, kötü bir iş yaptığından dolayı cezâya müstehak olur. Muhakeme olunur, cezâsı neyse verilir. Yaptıklarından dolayı insanlar, yaptığı şeyler kötüyse cezâ alabilirler.

2. İkinci bir tür var, ikinci bir sınıf suçlar var, o da bazı şeyleri yapmamak... Meselâ adamın görevi bir yeri beklemek. Ama o iyi beklememiş, o beklediği mal, bina veya eşya zarar görmüş. Bu sefer o görevini yapmadığı için cezâ alır. Askerin görevi nöbet zamanında uyanık olmak, uyumamak, meselâ cephaneliği korumak. Uyumuş veya nöbet yerinde olmamış... Tabii komutanları hemen onun yakasına yapışır, "Sen niye nöbet yerinde değildin, niye uyudun, niye vazifeni ihmal ettin, vazifeni yapmadın, niye yapman gereken işi yapmadın?" derler.

Demek ki, yapılması gereken güzel şeyler yapılmazsa, o da suç oluyor. Yapılan şeyler kötüyse, suç oluyor; iyi şeyler yapılmazsa, o da suç oluyor. "Ben müslümanım!" diyen bir insan için de Peygamber Efendimiz diyor ki: "Şöyle yapmayan insan onlardan, müslümanlardan değildir. Görevi var, o görevi yapması lâzım, yapmadığı zaman suçludur." demek istiyor. Neymiş?.. (Men lâ yehtemmü biemril-müslimîn) "Müslümanların işiyle ihtimam etmeyen, ilgilenmeyen onlardan değildir".

İhtemme-yehtemmü-ihtimâm; Türkçe'de bir şeye özen göstermek demek. Arapça'da hemme kökünden geliyor, himmet mânâsı da o kökten çıkıyor. Hümûm; gam, keder mânâsı da ordan çıkıyor. Bu fiilde, bir işi kendine dert edinmek, kendisine ondan dertlenmek, onu aklına koyma, onu kendisine dert edinmek, o işi yapmak için himmet ve gayret sarfetmek mânâsı var. "Müslümanların işlerini kafasına koymayan, onlara hizmeti kafasına koymayan, onların işiyle ilgilenmeyen, müslümanlara iyilik yapma duygusu taşımayan. İslâm'ın bütününe karşı, müslümanların toplumuna karşı, toplumsal görevlerini ihmal eden onlardan değidir."

Acaba bu toplumsal görevler neler olabilir?.. Müslümanların işiyle ilgilenmeyen tasalanmayan, onlara ihtimam etmeyen, himmet sarfetmeyen, onlarla uğraşmayan müslüman olamıyor. Müslümanların işleri nelerdir?.. Bir milletin bir toplumun işleri sayılamayacak kadar çoktur. Şöyle bir kaç çarpıcı misalle söylemek gerekirse, bir kere toplumun korunması çok önemli. Yâni toplumun içte ve dışta uğrayabileceği hücumlara karşı, zararlara karşı korunması, bu çok önemli... Bir müslüman, müslüman ama müslümanların korunmasıyla ilgilenmiyor. O zaman o müslüman değil. Yâni kusurlu bir müslüman. Yâni Allah onu suçlu görüyor. Yâni Peygamber SAS Efendimiz, onun bu ilgilenmemesini ayıplıyor. Doğru bulmuyor ve ondan dolayı cezâya çarptırılacağını ifâde etmiş oluyor, onu göreve çağırmış oluyor. Yâni:

"--Ey müslüman, sen bir köşede durmakla iyi müslüman olamazsın! Müslümanlığın gereği müslümanlara âit, İslâm'a âit meselelerle ilgilenmektir, onları candan tâkib etmektir. Yakından tâkib etmediğin takdirde, görevini ihmal ettiğin için suçlu olursun!" demiş oluyor.

Bu sözümüzü Türkiye'deki ve dünyadaki müslümanların davranışlarına getirecek olursak, bugün dünyadaki müslümanların davranışları ne, dünyada İslâm ile kim ilgileniyor, İslâm'ı kim koruyacak, İslâm'ın dertleriyle kim dertlenecek?..

Çin'de, Uyguristan'da, Uygurlu kardeşlerimiz, müslüman ve ırkdaşımız, kardeşlerimiz. Kurşuna diziliyor. Cezayir'de Fransız destekli hükümet ile halk arasında gerginlik ve çatışma var. Kurulmuş özel birlikler, iki yüz tane müslümanı öldürmüş. Ne olacak? Bütün İslâm âlemi kavga gürültü içinde...

Afganistan'da Şah Mes'ud'un kuvvetleri Kàbil'e yaklaştılar, Tâlibân kuvvetleri geriye çekildi. Şurayı topa tuttular, şu kadar insan yaralandı, bu kadar insan öldü. Peki bunları kim barıştıracak? Yâni bu müslümanların işleriyle kim ilgilenecek?

Somali müslüman, %100 müslüman bir ülke. Biz %99 müslümanız, onlar %100 müslüman ülke ama, suyu yok, sanayii yok, eğitimi yok veya çok az, yardıma çok muhtaç; kim ilgilenecek?.. Dünyanın neresinde çatışma, çekişme varsa müslümanlar mağdur.

Yâni Ziya Paşa'dan beri böyle, edebiyata da intikal etmiş, aks etmiş. Ziya Paşa da o zaman ki batıyı dolaşmış. "Gezdim oraları, beldeler kâşaneler gördüm ama, İslâm ülkelerini de dolaştığım zaman Osmalı diyarında, her tarafı viranelik gördüm." diye şiirine geçirmiş. Demek ki o zamandan beri müslümanların sıkıntıları var. Toplumları zayıf, toplumları yardıma muhtaç.

Ben Cidde havaalanından uçağa bindim, Frankfurt havaalanına indim. Cidde havaalanında elimi yıkamak için lavaboya gitmiştim, Frankfurt havaalanında elimi yıkamak için lavab...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın