Bilindiği üzere Kur’an’da zekatı almayı hak eden sekiz sınıf insanlardan biri de zekât memurlarıdır.
Zekat memurları, devletin kendilerini zekât ve öşür toplamak ve bunlarla ilgili vazifelerde çalışmak üzere görevlendirdiği kimselerdi. Bu zekât memurlarına, fakir oldukları için değil de, bu işlerde çalıştıkları için zekât caiz görülmüştür. Bu hisse, onlara bir ücrettir. Zekât memurları zengin olsalar bile, çalıştıklarına karşılık zekâttan hisse alırlar.
Ancak günümüzde devlet bu işi yapmamaktadır. Vakıf ve cemaatler gibi hayır kurumlarının bu işi üstlenip üstlenmeyeceği konusu yeni içtihatlar gerektirmektedir. Cengiz-Hülagu fitnesinden sonra zekât verme işi -genellikle- kurumsal olmaktan çıktığı, bireysel hale geldiği bilinmektedir.
Bu gün de zekât kurumu olmadığına göre, bu işi bazı hayır kurumları -suistimal etmeden- yerli yerince sarf etmek üzere zekât toplamaları caiz görülebilir. Bu takdirde bu işi yapan görevlilerin de zekât almalarında bir beis görülmeyebilir. Ancak bu maaş, görevlilerin kendi keyiflerine göre değil, hayır kurumları mütevellisi tarafından belirlenecek ve bu işe talip olan görevlilerle bir uzlaşma içerisinde tespit edilecektir. Bu sebeple, görevli bizzat kendisi için herhangi bir zekâtı bizzat sahibinden talep etmeyecektir.
[
Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın
