Sura üfürülmesi

SURA ÜFÜRÜLMESİ

Birinci üfürülüş: Ey kardeşim! Şunu iyice bilmelisin ki, Sur denen şey, büyük bir boynuzdur. Rivayete göre bunun çapı gök ile yer genişliğindedir. Bununla görevli melek İsrafil’dir (as). Allah, yarattığı varlıkların hayatlarının son bulmasını, bu dünyanın sonunun gelmesini dilediğinde İsrafil’e bu Sur’a üflemesi emrini verecektir. O da hemen emir gereği üfürecek ve Allah’ın yaşamasını dilediği kimseler dışında tüm canlılar, varlıklar anında öleceklerdir. Allah’ın yaşamasını diledikleri ise, Cebrail, Mikail, İsrafil, Azrail, Arş’ı taşıyan melekler ile cennette bulunan Huriler, çocuklar ve cehennemin sorumlusu Malik’tir. Yüce Allah şöyle buyuruyor:

“Sur’a üflenince, Allah’ın diledikleri müstesna olmak üzere göklerde ve yerde ne varsa hepsi ölecektir. Sonra ona bir daha üflenince, bir de ne göresin, onlar ayağa kalkmış bakıyorlar.” (Zümer, 39/68 )

Aslında İsrafil (as), Allah kendisini yarattığından bu yana, sur denen şey elinde olduğu halde onu ağzına dayamış, suru çal emrini bekleyip durmaktadır.

Tirmizi’nin Ebu Said Hudri’den rivayetine göre, Ebu Said diyor ki, Allah Resulü (as) şöyle buyurdular:

“Boynuzun sahibi İsrafil elinde boynuz olduğu ve onu ağzına dayadığı halde, başını eğmiş, kulaklarını gelecek emri işitmeye hazır bir vaziyette dinleyip üfleme emrini beklerken ben nasıl mutlu olup sevinebilirim ki?”

İşte bu ifade Hz. Peygamberin ashabının ağrına gitmiş olacak ki, sahabe, o halde bize ne yapmamızı veya ne söylememizi istersiniz, dediler. Allah Resulü (as) şöyle buyurdular: “Böyle bir durumda, Hasbunallah ve Nimel vekil, tevekkelna Alallahi= Allah bize yeter, o ne güzel vekildir. Biz Allah’a dayanıp güvendik, deyin.”[1]

Ebu Davud ve Tirmizi İbn Amr b. As’tan rivayet ediyorlar. Dediğine göre, Allah Resulüne Sur hakkında soru sorulmuş, o da şöyle buyurmuştur:

“O, üflenilen, çalınan bir boynuzdur.”[2]

İsrafil (as) üflemekle emredilince, o da hemen üfler. İşte bu sırada yeryüzü sarsılır, her emzikli kadın çocuğunu atar, her gebe kadın yavrusunu düşürür, insanları sarhoş olarak görürsün, oysa onlar sarhoş değillerdir. Ancak Allah’ın azabı çok çetin ve pek şiddetlidir. Nitekim yüce Allah şöyle buyurmaktadır:

“Ey insanlar! Rabbinizden korkun! Çünkü kıyamet vaktinin depremi müthiş bir şeydir! Onu gördüğünüz gün, her emzikli kadın çocuğun unutur, her gebe kadın çocuğunu düşürür. İnsanları da sarhoş bir halde görürsün. Oysa onlar sarhoş değillerdir; fakat Allah’ın azabı çok dehşetlidir.” (Hac, 22/1–2)

İşte kıyamet denen olay böyledir. Onun şiddet ve dehşetinden anne çocuğunu unutur, gebe olan kadınlar çocuklarını düşürürler. İnsanları da adeta sarhoş imişler gibi görürsün, oysa onların hiçbiri sarhoş değillerdir, korkularından öyle bir duruma düşmüşlerdir. Sonra hepsi de düşüp öleceklerdir. Yaratılanlar içerisinde o gün ilk ölecek olan kimse, devesinin yemliğini çamurla sıvayan bir adam ve devesi olacaktır. Bundan sonra da tüm canlılar öleceklerdir.

Müslim, Abdullah b. Amr b. As’tan rivayet ediyor. Demiş ki Allah Resulü (as) şöyle buyurdular:

“Ümmetim arasından Deccal çıkacak ve o kırk kadar kalacak. -Bu süre kırk gün mü, kırk ay mı veya kırk yıl mı bilmiyorum-. Bunun üzerine yüce Allah Meryem oğlu İsa’yı (as) gönderecektir. O sanki Urve b. Mesud’a benzer gibidir. Hemen Deccal’ı aramaya koyulacak, onu yakalayıp ortadan kaldıracaktır. Sonra böylece insanlar üzerinden yedi yıl gibi bir zaman geçecek. Bu zaman zarfında iki kişi arasında olsun bir düşmanlık görülmeyecektir. Bundan sora Azizi ve Celil olan Allah Şam tarafından soğuk bir rüzgâr gönderecek, bu rüzgar gönlünde zerre ağırlığınca iman ve hayır bulunan kimselerin ruhlarını alacak, bu durumda olan bir tek kişiyi canlı bırakmayacaktır. Hatta insanlardan kaçıp da dağların oyukları arasında saklanıp gizlenseler bile o rüzgar ta oralara kadar sirayet edecek, oralarda varsa bir nebzecik iman eseri bulunan kimselerin de canlarının alınmasına sebep olacaktır. Böylece yeryüzünde sadece kuş hafifliğinde ve yırtıcı tabiatında kötüler kalacaklardır. Bunlar ne bir iyilik tanıyacaklar, ne de bir kötülükten menedecekler. Şeytan da bu karakterdeki kimselere insan suretinde gözükerek onlara:

—Siz bana katılmayacak mısınız, bana icabet etmeyecek misiniz, diyecek. Onlar da: Bizden ne yapmamızı ister, ne emredersin, diye sorarlar. Şeytan da onlara putlara tapmalarını emredecektir. İşte onlar bu halde iken rızıkları alabildiğince bollaşacak, yaşantıları gayet güzel sürecek, derken sonrasında sur’a üflenecek. Bu sesi duyan her kes boynunu bükecek ve boynunu kaldıracaktır. Bu sesi ilk duyacak olan kişi de develerinin havuzunu sıvayan bir adam olacaktır. O adam hemen o anda ölecek ve çevresindeki insanların tamamı da öleceklerdir.

Daha sonra Allah çiğ gibi veya gölge gibi bir yağmur gönderecek veya indirecek –buradaki şüpheli anlatım ravinin şüphesidir, peygamberin değil-, işte insanların cesetleri bundan yeniden bitecektir. Bundan sonra yeniden Sur’a üfürülecek ve hepsi birden yerlerinden kalkıp bakacaklardır. Sonra şöyle denilecektir:

Ey insanlar! Haydi Rabbinize gelin!.. Onları durdurun. Çünkü onlar sorgulanacaklardır. Daha sonra da cehennem ordusunu çıkarın, denilecektir. Bu defa, kaç kişinin içinden çıkarılacak, diye sorulacaktır. Bunun üzerine her bin kişiden dokuz yüz doksan dokuzunu çıkarın, denilecektir. İşte bu gün, çocukların belini büküp ihtiyarlatacak olan gündür. İşte bu gün baldırların açılacağı, insanların çıplak kalacakları gündür.”[3]

Şunu da bilmelisin ki, Sur’a üfürülüp de tüm canlılar ölünce, Allah’ın dilediklerinin dışında kimse kalmayınca –ki Allah’ın yaşamasını diledikleri kimseler Cebrail, Mikail, İsrafil ve Azrail’dir-, yüce Azrail’e emredecek ve diğer kalanların da canlarını alacaktır. Allah ölüm meleği Azrail’e (as) diğer kalanların canlarını alması emrini verince, Cebrail’den (as) başlayacak, Mikail ve İsrafil’in de canlarını alacaktır. Daha sonra yüce Allah, Azrail’e bizzat kendisinin, kendi canını almasını emrini verecek ve Azrail bir çığlık atarak şöyle diyecektir:

Eğer ölüm denen hadisenin bu kadar ağır olduğunu bilebilseydim, ben bu takdirde müminlere karşı biraz daha merhametli davranırdım. Artık bundan böyle göklerde ve yerde tek bir canlı kalmayacaktır. Sadece baki kalacak olan her şeyden münezzeh bulunan yüce Allah kalacaktır. Bundan sonra yüce Allah şöyle seslenecek:

“Bugün mülk ve varlık kimindir!” (Ğafir/Mümin, 40/16)

Ancak buna hiçbir cevap veren olmayacaktır. Artık hiçbir canlının kalmaması üzerine yüce Allah bizzat kendisi kendi kendine şu cevabı verecektir: “Bir tek olan ve gücü tüm güçlerin üzerinde olan Kahhar olan Allah’ındır.” (Ğafir/Mümin, 40/16)

Yüce Allah bu ayetin tamamında şöyle buyuruyor: “O gün onlar kabirlerinden meydana çıkarlar. Onların hiçbir şeyi Allah’a gizli kalmaz. Bugün hükümranlık kimindir? Kahhar olan tek Allah’ındır.” (Ğafir/Mümin, 40/16)

Artık bundan böyle göklerde melek diye bir varlık da kalamayacaktır. Gökler meleklerden, yeryüzü de insan, cin ve diğer tüm canlılardan boşalmış olacaktır. Dünya var olan binalar, ziynet ve süsler, eşya ve diğer maddi olan her şey olduğu gibi bu dünyada kalacaktır ve bunlar da zamanla yok olup gideceklerdir. Allah şöyle buyuruyor:

“Oysaki göklerin ve yerin mirası Allah’ındır.” (Hadid, 57/10)

Her şeyden münezzeh olan Allah Malikulmülktür. Yani tüm varlıkların, mülklerin yegane ve tek sahibidir. Allah şöyle buyuruyor:

“Onun zatından başka her şey yok olacaktır. Hüküm Onundur ve siz ancak O’na döndürüleceksiniz.” (Kasas, 28/88 )

Rivayet olunduğuna göre dünya boş haliyle tam kırk yıl böyle kalacaktır. Daha sonra yüce Allah İsrafil’i (as) diriltecek, o ikinci kez Sur’a üfürecektir. İşte bu üfürüş yeniden dirilme ve mahşerde hesap vermek için huzurda toplanma üfürmesi olacaktır.

İKİNCİ NEFHA

Ey kardeşim bilmelisin ki, kıyamet günü işte bu ikinci nefha yani üfleyişten sonra başlayacaktır. Çünkü bu ikinci Sur üfleyişi yeniden dirilme ile ilgili üfleyiştir. Bu öyle bir gündür ki, bu günün uzunluğunun miktarı tam elli bin yıl kadar uzunluğunda olacaktır. Nitekim yüce Mevla şöyle buyurmaktadır:

“Melekler ve Ruh-Cebrail, oraya miktarı dünya senesi ile ellibin yıl olan bir günde yükselip çıkar. Resulüm! Şimdi Sen güzelce sabret. Doğrusu onlar, o azabı ihtimalden uzak görüyorlar. Biz ise onu yakın görmekteyiz.” (Mearic, 70/4-7)

Allah, kabirlerinden insanları diriltmek murat edince, İsrafil, Cebrail, Mikail ve Azrail’i diriltecektir. İsrafil’e de ikinci kez Sur’a üfürmesi için emir buyuracak ve böylece Allah’ın dünyayı yarattığı andan itibaren ta kıyamet kopuncaya dek ne kadar canlılar gelip gitmişlerse böylece her canlı yeniden dirilecektir. Kısaca insanlar olsun, cinler olsun ve diğer canlılar olsun, kuşlar olsun hepsi de dirileceklerdir.

İlk defa dirilecek olan kişi de efendimiz ve Peygamberimiz Hz Muhammed (as) olacaktır. Cebrail (as) kendisine Livaulhamd denen sancağı getirecek, Allah Resulü de kabrinden dirilip kalkacak, üzerindeki ve sakalındaki toprağı silkeleyecek ve şöyle diyecektir:

“Ey Kardeşim! Ey Cebrail! Allah ümmetime nasıl bir muamelede bulundu?” Cebrail de şu cevabı verecektir: “Henüz senden önce kimse diriltilmiş değildir. Çünkü sen, ilk diriltilensin.”

Yüce Allah buyuruyor: “O gün insanlar bu sesi gerçekten işiteceklerdir. İşte bu, çıkış günüdür.” (Kaf, 50/42)

Yine yüce Mevla şöyle buyuruyor: “Çağıranın görülme...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın