Tavaf sırasında remel

14. Tavaf Sırasında Remel (Hızlı Adımlarla Yürümek Ve Yürürken Omuzları Sallamanın Müstehab Olması

153. Abdullah ibn Abbâs (r.anhümâj'dan rivayet edilmiştir:

"Resulullah (s.a.v), sahabileriyle birlikte (kaza umresi için) Mekke'ye gelmişti. Onları, Yesrib (Medine'n)in [515] sıtması zayıf düşürmüştü. Müşrikler:

Yarın size Öyle bir kavim gelecek ki sıtma, onları bitirmiş, ondan çok acı çekmişler' dediler.

Bunun üzerine Hİcr'in arkasına oturdular.

(Yüce Allah'ın, müşriklerin söylediklerini Peygamber'e bildirmesi Üzerine,) Peygamber (s.a.v), müşrikler, Müslümanların dinçliğim görsünler diye sahabilerine tavafın her üç turunda remel yapmalarını, iki köşe arasında ise normal yürüyüşle yürümelerini emir buyurdu. Bunun üzerine müşrikler:

Sıtmanın, kendilerini bitirdiği adamlar bunlar mı? Bunlar, filan ve filancadan daha sağlammışlar' dediler.

Abdullah ibn Abbâs (devamla): 'Resulullah (s.a.v), sahabilerine bütün turlarda remel yapmalarını emir buyurmaktan men eden şey, ancak onlara acıması olmuştur' dedi.[516] (Birinci rivayet)

Buhârî'nin rivayetinde, Abdullah ibn Abbâs'tan naklen şu ilave yer almaktadır:

Peygamber (s.a.v), banş anlaşması yaptığı yılda (Mekke'ye) geldiği zaman, müşriklerin, sahabilerin dinç olduklannı görmeleri için, sahabilerine:

Koşunuz! emrini verdi.

Yine konu ile ilgili muhtasar bir rivayette ise, Abdullah ibn Abbâs şöyle der.

"ResuluIIah (s.a.v), Beytullah'ı ve Safa ile Merve arasında ancak müşriklere dinçliğini göstermek için sa'y yapmıştır. [517] (Üçüncü rivayet) Bu, Buhârîile Müslim'in (naklettiği) rivayettir.

Tirmizî'de, bu hadisi, üçüncü rivayet (gibi) kısa bir şekilde nakletmiştir. [518]

Ebu Dâvud ile Nesâî ise, ilk baştaki hadisi nakletmişlerdir.[519] Yalnız Ebu Davud'un rivayetinde, sağlammışlar" ifadesi yer almaktadır.[520]Yine Ebu Davud'un başka bir

Bunlar, bizden daha rivayetinde, şu husus yer almaktadır;

Peygamber (s.a.v) (Kaza umresinde Beytullah'i tavaf ederken) ıztıbâ [521] yaptı. (Hacerü'i-Esved'i) selamladı. Tekbir getirdi. Sonra (ilk) üç turda Rükn Yemânî'ye vardıkları zaman (sahabiieriyle birlikte) remel yaptı. Kureyş'in gözlerinden kayboldukları zaman normal yürüyüşle yürüdüler. Sonra (tekrar) onların karşısına çıktıkları zaman remel yaptılar. (Bunu gören) Kureyş (müşrikleri): 'Bunlar, ceylan yavrusu gibiler1 demeye başladılar.

Abdullah ibn Abbâs: '(Tavafın ilk üç turunda remel yapmak o günden itibaren) sünnet oldu' dedi.[522]

[515] İslamiyetten önce "Medine", "Yesrib" diye anılırdı. İslamİyetten sonra ise "Dâr", Medîne", "Taybe" ve "Tâbe" İsimleriyle anılmaya başlamıştır. :

Hicretten önce Medîne, veba gibi salgftn hastalıkların en çok bulunduğu bir beldeydi. Müslümanlar, oraya hicret edince, Hz. Ebu Bekr ile Bilal hastalanmışlardı. Kaza umresinde, Resulullah (s.a.v)'in, sahabilerine; Rükn-i Yemânî ile Rükn-i Hacer arasında normal yürüyüşle yürüyüp, diğer iki rükün arasında kısa ve hızlı adımlarla yürümelerini, emretmesinin sebebi; müşriklerin, Kabe'nin kuzeyinde bulunmalarıdır. Bu sebeple müşrikler, Müslümanları, Rükn-i Yemânî ile Rükn-i Hacer arasında göremiyorlardı. Resulullah (s.a.v)'in, sahabilere; sadece müşriklerin görebildiği rükünler arasında koşar adimlarla, diğer iki rükün arasında ise normal (âdi) adımla yürümlerini emretmişti. İnsanın, düşmanlarının, kendisine karşı besledikleri kötü emelleri yok etmek kuvvet gösterisinde bulunması caiz olmaktadır.

Remel, Asr-ı saadetten sonraki nesiller için de bir sünnet olarak devam etmiştir. Tavafın her bir turuna, "Şavt" denir.

Hıcr, Hatîm denilen yerin içidir. Hatim, Kabe'nin altın oluk tarafındaki yarım duvarla çevrilmiş yerdir. Vaktiyle bu yer, Kabe'den idi. Hükmen yine Kabe'nin İçinden sayıldığı cihetle tavaf, Hatîm'in arkasından yapılır, (ç)

[516] Buhârî, Hac 55, Meğâzî 43; Müslim, Hac 240-241 (1266); Ebu Dâvud, Menâsik 50 (1886, 1889); Tirmizî, Hac 39 (863); Nesâî, Menâsik 155; îbn Mâce, Menâsik 29 (2953); Ahmed b. Hanbel, 1/373

[517] Buhârî, Hac 80; Müslim, Hac 241 (1266}

[518] Tirmİzî, Hac 39 (863)

[519] Ebu Dâvud, Menâsik 50 (1886); Nesâî, Menâsik 155

[520] Ebu Dâvud, Menâsik 50 f 1886)

[521] Iztıbâ': İhramın vücudun belden yukarısını Örten parçasının bir ucunu sağ kolun altından geçirip sol omuz üzerine atarak sağ kolu ve omuzu ridanm dışında bırakmaktır.

Hanefılere göre; remel yapılması gereken tavafların bütün şavtlarında ıztıbâ' sünnettir. Tavaf bitince, omuz örtülür. Tavaf namazı, omuz örtülmüş olarak kılınır. Remel yapılan 1573 tauaflar dıŞinda başka zamanlarda ızübâ1 mekruhtur, (ç)

[522] Ebu Dâvud, Menâsik 50 (1889)
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın